Kochana Mamo,
Dziękujemy Ci za Twoją miłość, za Twój trud i poświęcenie, za każde Twoje słowo i wiarę, której nieustannie nam dodawałaś. Dziękujemy za Twój uśmiech, za miłość do muzyki, którą w nas zaszczepiłaś i za każdą Twoją modlitwę. Niech Twój góralski głos niesie się po niebiańskich halach! Na zawsze pozostaniesz w naszych sercach. Odpoczywaj w pokoju.
IRENA GOLEC (25.03.1939 – 30.10.2024) – pieśniarka oraz propagatorka kultury i tradycji Górali Żywieckich. Obdarzona potężnym głosem i równie wielkim sercem, prócz aktywności muzycznej, zaangażowana społecznie i charytatywnie. Prywatnie Mama liderów Łukasza i Pawła oraz producenta, autora muzyki i tekstów oraz managera zespołu Rafała Golca.
Urodzona 25.03.1939 r. w Milówce, córka Józefa i Heleny Jasek, trzecia z szóstki rodzeństwa. Pochodziła z rodziny, w której śpiew i muzyka były nierozerwalnym elementem codzienności. W wieku 11 lat zaczęła swoją przygodę muzyczną w miejscowym Zespole góralskim „Milówka” pod kierownictwem Józefa Szczotki – pasjonata i działacza kultury, nauczyciela, piewcy tradycji Górali Żywieckich i założyciela Związku Podhalan, Oddziału Górali Żywieckich. W Zespole występowała jako tancerka i śpiewająca solistka. Od 1956 roku dojeżdżała codziennie pociągiem do oddalonego o 40 km Bielska-Białej, gdzie w Zakładzie Włókienniczym „Bewelana”, jako cerowaczka, przepracowała 40 lat. W roku 1960 Irena została członkinią chóru kościelnego działającego w Milówce przy kościele parafialnym, w którym podczas spotkania opłatkowego, poznała swego przyszłego męża o 14 lat starszego Stefana Golca, którego poślubiła w 1961 roku. W roku 1963 przyszedł na świat pierwszy syn państwa Golec, Stanisław, w 1967 roku drugi, Rafał, a w 1975 dwaj następni bliźniacy Łukasz i Paweł. Codzienne obowiązki, budowa domu, łączenie życia zawodowego z domowym, wychowywanie dzieci i praca w gospodarstwie, nie przeszkodziły jednak Irenie w rozwijaniu jej artystycznych pasji. Śmierć Męża Stefana w 1989 roku była dla niej i Jej rodziny wielką tragedią. Sama dokładała wszelkich starań, aby synowie pomimo trudnej sytuacji finansowej mogli ukończyć wyższe studia. Dzięki swojej determinacji i niespotykanej siły nie zrezygnowała jednak z aktywnej działalności artystyczno-społecznej. Jak podkreślała, muzyka i śpiew zawsze dawały jej siłę i odrywały od trudnej rzeczywistości. Po przejściu na emeryturę w latach 90 – tych przez 20 lat była przewodniczącą Milowieckiego Koła Gospodyń Wiejskich, aktywną członkinią Chóru Parafialnego oraz Związku Podhalan Oddział Górali Żywieckich. Wspólnie z Koleżankami z Koła Gospodyń wielokrotnie zajmowała pierwsze miejsca w różnego typu konkursach regionalnych np. szycia, „śkubacki” czy gotowania tzw. „prógowacki jodła”. Wiele razy zostawała laureatką konkursów gawędziarskich. Jako Artystka ludowa była często zapraszana na lokalne uroczystości i ceremonie oraz jako gość specjalny wielu festiwali. Za swoje osiągnięcia artystyczne, oraz działalność na rzecz kultury ludowej otrzymała odznakę honorową „Zasłużona dla Kultury Polskiej” nadaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz odznakę „Zasłużona dla Oddziału Górali Żywieckich Związku Podhalan w Polsce im. Św. Jana Pawła II”. Swoją siłę i radość życia czerpała z modlitwy i głębokiej relacji z Bogiem. Była Pątniczką wielu pielgrzymek do Sanktuariów Maryjnych w Europie Wschodniej i Zachodniej oraz Meksyku i Ziemi Świętej. Wspierała biednych, bezdomnych, osoby w potrzebie, które niejednokrotnie przychodziły pod drzwi jej domu, prosząc o pomoc. Korespondowała z więźniami, którzy prosili ją o modlitwę, wspierała od lat różne Zakony Misyjne w Polsce i za granicą. Z okazji 80. urodzin wzięła udział w sesji nagraniowej własnej pierwszej solowej płyty, na której znalazły się wybrane przez nią pieśni, przyśpiewki, gawędy i ballady. Jej poczucie humoru, dystans oraz niespożyta energia inspirują i motywują. Była szczęśliwą Mamą, Teściową oraz Babcią ośmiorga Wnucząt.
